Obszar dna Bałtyku w rejonie Juodkrantena, którym znajdują się pozostałości zatopionych lasów z epoki kamienia (ok. 10.000-9.000 lat temu) został odkryty przez naukowców z Uniwersytetu w Kłajpedzie podczas skanowania dna morskiego oraz badań podwodnych. W czasach gdy zatopione dzisiaj drzewa stanowiły bujny las kończyła się epoka lodowcowa, a w wyniku ustępowania lądolodu formował się Bałtyk. Topiący się lód podnosił poziom młodego morza, którego wody zalały tereny dawnego lądu i porastające golasy. Obszar jest archeologicznie bardzo interesujący, gdyż zatopione okolice były zasiedlane przez człowieka z epoki kamienia i mogą kryć pozostałości jego osadnictwa. Dalszy etap badań zakładał przeprowadzenie podwodnej dokumentacji znalezisk.

Prowadzący prace archeologiczne profesor VladasŽulkus z Uniwersytetu w Kłajpedzie, zwrócił się o pomoc do Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. Zainicjowano międzynarodową współpracę między obiema instytucjami, w której polskie muzeum reprezentowało trzech specjalistów: dr Krzysztof Kurzyk, Janusz Różycki i Paweł Litwinienko. - Współpraca z profesorem Žulkusem, nestorem litewskiej archeologii podwodnej była bardzo owocna – mówi dr Krzysztof Kurzyk z Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku. - Nasi litewscy koledzy mogli bliżej zapoznać się ze stosowanymi przez nas technikami podwodnej fotogrametrii, a my zyskaliśmy nową wiedzę, która może przydać się w lokalizacji zatopionych lasów u polskich wybrzeży. W ramach programu BalticRim nasz dział prowadzi podobne prace m.in. na Zatoce Puckiej. 

- Nasze muzeum łączy z litewskimi ośrodkami naukowymi, jak z Muzeum Morskim czy Uniwersytetem Kłajpedzie,  długa i owocna współpraca – podkreśla Robert Domżał, dyrektor Narodowego Muzeum Morskiego w  Gdańsku – W ciągu ostatnich  dwóch dekad NMM uczestniczyło jako lider i partner w wielu projektach naukowych finansowanych ze środków UE, jak również organizowało z parterami litewskimi wiele wystaw.